Gerçek Dostlara...

Üşür dilimde sözcükler,
İmgeler takılı kalır boğazıma,
Küller arasında tarihler düşürür zamanı,
Gerçek bir dost için,
Şiir nasılda yanar şaheser olmak zımnında...

Destanlar yazar yürek taşı, yalnızca gerçek dostta,
Yaşamın yüreği dar, asılsız ruhlar soluğunda,
Sütü çekildi deminden, geçen seneler içinde gerçek dostların...

Şimdi gönüldeş sayesinde,
Silinir izleri yorgun bergüzarların,
Sazın sesinde,
Kilimin kirkitinde,
Telgrafın tellerinde,
Ya düşüncemde, ya düşümde,
Ya da yüreğimdeki aksülamelde,
Bir vefa kalacak sol yanımda saklanacak...

Ölmedikçe ben, dost ölmedikçe,
Alınmaz, satılmaz, ödünç verilmez,
Yakuttan bir kuş var bizim için felekiyatta,
Sonsuzun sonunda ışıktan bir itminanla,
Türküler yakarım ona, birde şiirler yazarım,
Antik şehre taannüt tek dostuma...

Son sözlerim olsun, şiir içinde dua,
Yaşamın kıyıları dikenli efsunlarla kaplanmış bir rota,
Dost dediğin kara günde belli olur, bunu sakın unutma,
Dost dediğin benim dostum gibi olur,
Buda bana verilmiş bir mükâfattır hayatta...

Not: Bu şiir çok ama çok değer verdiğim bir dostuma ithaftır, doğum gününe çam sakızı çoban armağanı olarak yazdım, inşallah okur ve mutlu olur, iyi ki doğdun diyorum şimdiden. Sağlıklı, mutlu ve huzurlu uzun soluklu yıllar dileği ile...



Gülşah Arife Türkyılmaz